Άσκηση έφεσης από τον ερημοδικασθέντα διάδικο. Η τυπική παραδοχή της έφεσης συνεπάγεται την εξαφάνιση της πρωτοβάθμιας απόφασης. Οι λόγοι της έφεσης όμως πρέπει να είναι νόμιμοι, ορισμένοι και λυσιτελείς. Σύμβαση μίσθωσης για τη στέγαση υπηρεσιών ν.π.δ.δ. Αγωγή αναγνωριστική της υποχρέωσης καταβολής μισθωμάτων. Επικουρική βάση αποζημίωσης χρήσης. Αγωγή αναγνωριστική της υποχρέωσης καταβολών δαπανών κατανάλωσης ύδατος. Λήξη της επίδικης σύμβασης μίσθωσης με τη συμπλήρωση του συμβατικού χρόνου λόγω της απαγόρευσης της σιωπηρής αναμίσθωσης και παράτασής της. Καθολική διαδοχή στο πρόσωπο του μισθωτή. Ρητή επιφύλαξη του εκμισθωτή κατά την απόδοση του μισθίου για την είσπραξη μισθωμάτων άλλως αποζημίωσης χρήσης. Παρακράτηση μισθίου. Θεμελιώνεται υποχρέωση του μισθωτή σε αποζημίωση χρήσης. Αυτή ανέρχεται στο ύψος του οφειλόμενου κατά τη λήξη της σύμβασης μισθώματος. Ως μίσθωμα νοούνται και οι δαπάνες κατανάλωσης ύδατος και, άρα, αυτές εντάσσονται και στην αποζημίωση χρήσης. Η μη εν τοις πράγμασι χρήση του μισθίου δεν ασκεί επιρροή και δεν απεδείχθη. Καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Ο ισχυρισμός περί απόδοσης του μισθίου αποτελεί άρνηση του δικαιώματος σε αποζημίωση χρήσης, ενώ η καταχρηστική άσκηση προϋποθέτει υπαρκτό δικαίωμα. Η δε μη χρήση του μισθίου εν τοις πράγμασι και αληθής υποτιθέμενη επίσης δεν πληροί το πραγματικό του άρθρου 281 του ΑΚ. Νόμω αβάσιμη η ένσταση. Δέχεται την έφεση, εξαφανίζει την πρωτοβάθμια απόφαση, κρατεί και δικάζει την αγωγή και τη δέχεται κατά την επικουρική της βάση.
